ભગવાનનો ભાગ
નાનપણમાં બોરાં વીણવા જતા.
કાતરા
પણ વીણતા.
કો’કની વાડીમાં ઘૂસી ચીભડાં ચોરતા.
ટેટા
પાડતા.
બધા
ભાઇબંધોપોતાનાં ખિસ્સામાંથી
ઢગલી
કરતા ને ભાગ પાડતા-
આ
ભાગ ટીંકુનો.
આ
ભાગ દીપુનો.
-આ
ભાગ ભનિયાનો, કનિયાનો…
છેવટે
એક વધારાની ઢગલી કરી કહેતા-
‘આ
ભાગ ભગવાનનો !’
સૌ પોતપોતાની ઢગલી
ખિસ્સામાં
ભરતા,
ને
ભગવાનની ઢગલી ત્યાં જ મૂકી
રમવા
દોડી જતા.
ભગવાન રાતે આવે, છાનામાના
ને
પોતાનો ભાગ ખાઇ જાય-એમ અમે કહેતા.
પછી મોટા થયા.
બે
હાથે ઘણું ય ભેગું કર્યું ;
ભાગ
પાડ્યા-ઘરના, ઘરવખરીના,
ગાય, ભેંસ, બકરીના.
અને
ભગવાનનો ભાગ જુદો કાઢ્યો ?
રબીશ ! ભગવાનનો ભાગ ?
ભગવાન
તે વળી કઇ ચીજ છે ?
સુખ, ઉમંગ, સપનાં, સગાઇ, પ્રેમ-
હાથમાં
ઘણું ઘણું આવ્યું…
અચાનક ગઇ કાલે ભગવાન આવ્યા;
કહે
: લાવ, મારો ભાગ…
મેં પાનખરની ડાળી જેવા
મારા
બે હાથ જોયા- ઉજ્જ્ડ.
એકાદ
સુકું તરણું યે નહીં.
શેના
ભાગ પાડું ભગવાન સાથે ?
આંખમાં
ઝળઝળિયાં આવ્યાં,
તે
અડધાં ઝળઝળિયાં આપ્યાં ભગવાનને.
વાહ !- કહી ભગવાન મને અડ્યા,
ખભે
હાથ મૂક્યો,
મારી
ઉજ્જ્ડતાને પંપાળી,
મારા
ખાલીપાને ભરી દીધો અજાણ્યા મંત્રથી.
તેણે પૂછ્યું : ‘કેટલા વરસનો
થયો તું’
‘પચાસનો’ હું બોલ્યો
’અચ્છા…’ ભગવાન બોલ્યા : ‘૧૦૦ માંથી
અડધાં
તો તેં ખરચી નાખ્યાં…
હવે
લાવ મારો ભાગ !’
ને
મેં બાકીનાં પચાસ વરસ
ટપ્પ
દઇને મૂકી દીધાં ભગવાનના હાથમાં !
ભગવાન
છાનામાના રાતે એનો ભાગ ખાય.
હું હવે તો ભગવાનનો ભાગ બની પડ્યો છું અહીં.
જોઉં
છું રાહ-
કે
ક્યારે રાત પડે
ને
ક્યારે આવે છાનામાના ભગવાન
ને
ક્યારે આરોગે ભાગ બનેલા મને
ને
ક્યારે હું ભગવાનનાં મોંમાં ઓગળતો ઓગળતો…
- રમેશ પારેખ