27 January 2013

મારા ભોળા દિલનો


મારા ભોળા દિલનો

મારા ભોળા દિલનો હાયે રે શિકાર કરીને

ચાલ્યા ગયા આંખોથી આંખો ચાર કરીને, બિમાર કરીને
મારા ભોળા દિલનો

મેં વિનવ્યું વારંવાર કે દિલ સાફ કરી લ્યો
મેં વિનવ્યું વારંવાર કે દિલ સાફ કરી લ્યો
કોઈ ભૂલ હો મારી તો એને માફ કરી દ્યો
કોઈ ભૂલ હો મારી તો એને માફ કરી દ્યો
ના ના કહી ના હા કહી મુખ મૌન ધરી ને
ચાલ્યા ગયા આંખોથી આંખો ચાર કરીને, બિમાર કરીને
મારા ભોળા દિલનો

એક બોલ પર એના મેં મારી જીન્દગી વારી
એક બોલ પર એના મેં મારી જીન્દગી વારી
એ બેકદરને ક્યાંથી કદર હોય અમારી
એ બેકદરને ક્યાંથી કદર હોય અમારી
આ જોઈને ને રોઈને દિલ મારું કહે છે
આ જોઈને ને રોઈને દિલ મારું કહે છે
શું પામ્યું કહો જીન્દગીભર આહ ભરીને
ચાલ્યા ગયા આંખોથી આંખો ચાર કરીને, બિમાર કરીને
મારા ભોળા દિલનો

છો ને થઈ તકરાર હજુ પ્યાર બાકી છે
છો ને થઈ તકરાર હજુ પ્યાર બાકી છે
બન્ને દિલોમાં પ્રેમનો ઝણકાર બાકી છે
સંસારના વહેવારનો વેપાર બાકી છે
બન્ને દિલોના મળવા હજુ તાર બાકી છે
બન્ને દિલોના મળવા હજુ તાર બાકી છે
અભિમાનમાં ફુલઈ ગયા જોયું ના ફરીને
ચાલ્યા ગયા આંખોથી આંખો ચાર કરીને, બિમાર કરીને
મારા ભોળા દિલનો

મારા ભોળા દિલનો હાયે રે શિકાર કરીને
ચાલ્યા ગયા આંખોથી આંખો ચાર કરીને, બિમાર કરીને
મારા ભોળા દિલનો

- રમેશ ગુપ્તા 

માળામાં ફરક્યું વેરાન


માળામાં ફરક્યું વેરાન

દાદાના આંગણામાં કોળેલા, આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન,
પરદેશી પંખીના ઊડ્યા મુકામ, પછી માળામાં ફરક્યું વેરાન.

ખોળો વાળીને હજી રમતાંતાં કાલ અહીં, સૈયરના દાવ નતા ઊતર્યાં,
સૈયરનાં પકડીને હાથ ફર્યા ફેરફેર, ફેર હજી એય નતા ઊતર્યાં;

આમ પાનેતર પહેર્યું ને ઘૂંઘટમાં ડોકાયું, જોબનનું થનગનતું ગાન,
દાદાના આંગણામાં કોળેલા, આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન.

આંગળીએ વળગેલાં સંભાર્યા બાળપણાં,પોઢેલાં હાલરડાં જાગ્યાં,
કુંવારા દિવસોએ ચોરીમાં આવીને, ભૂલી જવાના વેણ માંગ્યાં;

પછી હૈયામાં, કાજળમાં, સેંથામાં સંતાતું, ચોરી ગયું રે કોઈ ભાન,
દાદાનાં આંગણામાં કોળેલા, આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન.
- માધવ રામાનુજ

મહેંદી તે વાવી માળવે


મહેંદી તે વાવી માળવે

તન છે રૂપનું હાલરડું ને આંખે મદનો ભાર
ઘૂંઘટમાં જોબનની જ્વાળા ઝાંઝરનો ઝમકાર
લાંબો છેડો છાયલનો, ને ગજરો ભારોભાર
લટકમટકની ચાલ ચાલતી જુઓ ગુર્જરી નાર

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

નાનો દિયરીયો લાડકો ને,
કાંઇ લાવ્યો મહેંદીનો છોડ રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

વાટી ઘૂંટીને ભર્યો વાટકો ને
ભાભી રંગો તમારા હાથ રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

હેલાંબો ડગલો, મૂછો વાંકડી, શિરે પાઘડી રાતી
બોલ બોલતો તોળી-તોળી છેલછબીલો ગુજરાતી
હે.. તન છોટુ પણ મન મોટું, છે ખમીરવંતી જાતી
ભલે લાગતો ભોળો, હું છેલછબીલો ગુજરાતી

હાથ રંગીને વીરા શું રે કરું?
એનો જોનારો પરદેશ રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

મહેંદી તે વાવી માળવે ને
એનો રંગ ગયો ગુજરાત રે
મહેંદી રંગ લાગ્યો રે

- અવિનાશ વ્યાસ 

હું નથી પૂછતો ઓ સમય કે હજી



હું નથી પૂછતો ઓ સમય કે હજી

હું નથી પૂછતો ઓ સમય કે હજી, તું ગુજારીશ દિલ પર સિતમ કેટલાં?
એટલું પ્રેમથી માત્ર કહી દે મને, જોઇએ તારે આખર જખમ કેટલાં?

ઓ ખુદા આ ફરેબોની દુનિયામહીં, પ્રેમ તારો ખરેખર કસોટી જ છે,
સાફ કહી દે કે રાજી તને રાખવા, પૂજવા પડશે મારે સનમ કેટલાં?

દર્દની લાગણીના ઘણાં રૂપ છે, માત્ર આંસુ જ હોવા જરૂરી નથી,
સ્મિત થઇને ફરકતાં હશે હોઠ પર, વ્યક્ત થઇ ના શકે એવા ગમ કેટલાં?

પ્રેમ ઇર્ષાથી પર ક્યાંય હોતો નથી, શબ્દથી વાત કેરું વતેસર થશે,
હોઠ સીવીને ચુપચાપ જોયા કરો, મૌન પેદા કરે છે ભરમ કેટલાં?

સ્વાર્થની આ તો છે ભક્તિલીલા બધી, આત્મપૂજા વિના શૂન્ય આરો નથી,
એક ઇશ્વરને માટે મમત કેટલી, એક શ્રધ્ધાને માટે ધરમ કેટલાં?

રચના - ’શુન્યપાલનપુરી

સ્વર - મનહર ઉધાસ 

હુતુતુતુ - અવિનાશ વ્યાસ


હુતુતુતુ 

હુતુતુતુ હુતુતુતુ હુતુતુતુ

જામી રમતની ઋતુ
આપો આપો એક મેક ના થઇ ને ભેરુ સારુ
જગત રમતું આવ્યું ને રમે છે હુ તુ તુ તુ તુ

તેજ ને તિમિર રમેહુ તુ તુ તુ હુ તુ તુ તુ

પાણી ને સમીર રમે.. હુ તુ તુ તુ હુ તુ તુ તુ
વાદળની ઓથે બેઠા સંતાયેલા પ્રભુજીને
પામવાને સંતને ફકીર રમે હુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ

એક મેકને મથે પકડવા સારા નરસા સ્વારથ સાથે

ધમ્માચકડી પકડા પકડી અવળે સવળે આટે પાટે
ખમીર થી ખમીરનો ખેલ રે મંડાયો ભાઇ
હોય જગ જાગતું કે હોય સૂતું…….. હુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ

મનડાની પાછળ મન દોડે તનડું તન ને ઢૂંઢે

ધનની પાછળ ધન દોડતું પ્રપંચ ખેલી ઊંડે
જાત જાત ભાત ભાત ના વિચાર દાવ પેચ
કયારે મળે લાગ અને ક્યારે લૂંટું ?……… હુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ

ભેરુનો દેખાવ કરીને ખેલ ખેલતાં ઊંચે શ્વાસે

પર ને કેમ પરાજિત કરવો અંતર પ્રગટી એક જ આશે
વિધ વિધ નામ ઘરી સંસારની કેડી માથે
ખાકનાં ખિલોના રમે સાચું અને જૂઠું…….. હુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ તુ


રચના - અવિનાશ વ્યાસ
સ્વર આશિત દેસાઇ

જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા


જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા


જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા પીધો કસુંબીનો રંગ
ધોળાં ધાવણ કેરી ધારાએ ધારાએ પામ્યો કસુંબીનો રંગ

બહેનીના કંઠે નીતરતાં હાલરડાંમાં ઘોળ્યો કસુંબીનો રંગ
ભીષણ રાત્રિ કેરા પહાડોની ત્રાડોએ ચોળ્યો કસુંબીનો રંગ


દુનિયાના વીરોનાં લીલા બલિદાનોમાં ભભક્યો કસુંબીનો રંગ
સાગરને પારે સ્વાધીનતાની કબરોમાં મહેક્યો કસુંબીનો રંગ


ભક્તોના તંબૂરથી ટપકેલો મસ્તીભર ચાખ્યો કસુંબીનો રંગ
વહાલી દિલદારાના પગની મેંદી પરથી ચૂમ્યો કસુંબીનો રંગ


નવલી દુનિયા કેરાં સ્વપ્નોમાં કવિઓએ ગાયો કસુંબીનો રંગ
મુક્તિને ક્યારે નિજ રક્તો રેડણહારે પાયો કસુંબીનો રંગ


પીડિતની આંસુડા ધારે હાહાકારે રેલ્યો કસુંબીનો રંગ
શહીદોના ધગધગતા નિઃશ્વાસે નિઃશ્વાસે સળગ્યો કસુંબીનો રંગ


ધરતીનાં ભૂખ્યાં કંગાલોને ગાલે છલકાયો કસુંબીનો રંગ
બિસ્મિલ બેટાઓની માતાને ભાલે મલકાયો કસુંબીનો રંગ


ઘોળી ઘોળી પ્યાલા ભરિયા રંગીલાં હો પીજો કસુંબીનો રંગ
દોરંગા દેખીને ડરિયાં ટેકીલાં હો લેજો કસુંબીનો રંગ

રાજ મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ, લાગ્યો કસુંબીનો રંગ

ઝવેરચંદ મેઘાણી

દીકરો મારો લાડકવાયો


દીકરો મારો લાડકવાયો

દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,
વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.
દીકરો મારો લાડકવાયો…..

રમશું દડે કાલ સવારે જઇ નદીને તીર,

કાળવી ગાયના દૂધની પછી રાંધશું મીઠી ખીર,
આપવા તને મીઠી મીઠી આંબલી રાખેલ છે.
દીકરો મારો લાડકવાયો…..

કેરીઓ કાચી તોડશું અને ચાખશું મીઠા બોર,
છાંયડા ઓઢી ઝુલશું ઘડી થાશે જ્યાં બપોર,
સીમ વચાળે વડલા ડાળે હીંચકો બાંધેલ છે.
દીકરો મારો લાડકવાયો…..

ફૂલની સુગંધ ફૂલનો પવન ફૂલના જેવું સ્મિત,

લાગણી તારી લાગતી જાણે ગાય છે ફૂલો ગીત,
આમતો તારી આજુબાજુ કાંટા ઊગેલ છે.
દીકરો મારો લાકડવાયો…..

હાલકડોલક થાય છે પાપણ મરક્યા કરે હોઠ,

શમણે આવી વાત કરે છે રાજકુમારી કો,
રમતાં રમતાં હમણાં એણે આંખડી મીંચેલ છે.
દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,
વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે.
દીકરો મારો લાડકવાયો…..

રચના  કૈલાસ પંડિત

સ્વર – મનહર ઊધાસ 

દીકરી મારી લાડકવાયી



દીકરી મારી લાડકવાયી
દીકરી મારી લાડકવાયી લક્ષ્મીનો અવતાર
એ સુવે તો રાત પડે ને જાગે તો સવાર

દીકરી તારા વહાલનો દરિયો જીવનભર છલકાય
પામતા જીવન માતપિતાનું ધન્ય થયી જાય
એક જ સ્મિતમાં તારા ચમકે મોતીડા હજાર
દીકરી મારી લાડકવાયી......

ઢીંગલા સાથે રમતી ઢીંગલી જેવું મારું બાળ
રમતા થાકીને ભૂખ લાગે તો ખીર રાખું તૈયાર
રૂપમાં તારા લાગે મને પરીનો અણસાર
દીકરી મારી લાડકવાયી......

કાલી ઘેલી વાણીથી ઘર ઘૂઘરો થઇને ગુંજે
પા પા પગલી ચલાવતા બાપનું હૈયું ઝૂમે
દીકરી તું તો માતપિતાનો સાચો છે આધાર
દીકરી મારી લાડકવાયી

હૈયાના ઝૂલે હેતની દોરી બાંધી તને ઝુલાવું

હાલરડાંની રેશમી રજાઈ તને હું ઓઢાડું
પાવન પગલે તારા મારો ઉજળો છે સંસાર
દીકરી મારી લાડકવાયી.........

દીકરી મારી લાડકવાયી લક્ષ્મીનો અવતાર
એ સુવે તો રાત પડે ને જાગે તો સવાર

- રચના : મુકેશ માલવણકર

- સ્વર : મનહર ઉધાસ 

દિવસો જુદાઈના જાય છે


દિવસો જુદાઈના જાય છે

દિવસો જુદાઈના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી:
મને હાથ ઝાલીને લઈ જશે, હવે શત્રુઓ જ સ્વજન સુધી.

ન ધરા સુધી, ન ગગન સુધી, નહીં ઉન્નતિ, ન પતન સુધી,
અહીં આપણે તો જવુ હતું, ફકત એકમેકના મન સુધી.

તમે રાંકનાં છો રતન સમાં, ન મળો હે અશ્રુઓ ધૂળમાં,
જો અરજ કબૂલ હો આટલી તો હૃદયથી જાઓ નયન સુધી.

તમે રાજરાણીનાં ચીર સમ, અમે રંક નારની ચૂંદડી !
તમે બે ઘડી રહો અંગ પર, અમે સાથ દઈએ કફન સુધી.

જો હૃદયની આગ વધી ગની’, તો ખુદ ઈશ્વરે જ કૃપા કરી;
કોઈ શ્વાસ બંધ કરી ગયું, કે પવન ન જાય અગન સુધી.

- ગની દહીંવાલા

દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય – અવિનાશ વ્યાસ


દીકરીતો પારકી થાપણ
બેના રે..
સાસરીયે જાતાં જોજો પાંપણના ભીંજાય
દીકરીતો પારકી થાપણ કહેવાય
દીકરી ને ગાય, દોરે ત્યાં જાય
દીકરીતો પારકી થાપણ કહેવાય

બેની તારી માથે બાપનો હાથ હવે નહી ફરશે
રમતી તું જે ઘરમાં એની ભીંતે-ભીંતો રડશે
બેના રે.. વિદાયની આ વસમીવેળા રોકે ના રોકાય
દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય

તારા પતિનો પડછાયો થઈ, રહેજે સદાયે સાથે
સોહાગી કંકુ સેંથામાં, કંકણ શોભે હાથે
બેના રે.. તારી આ વેણીનાં ફૂલો કોઈ દિ ના કરમાય
દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય

આમ જુઓ તો આંસુ સૌનું પાણી જેવું પાણી
સુખનું છે કે દુ:ખનું એતો કોઈ શક્યું ના જાણી
બેના રે.. રામ કરે સુખ તારું કોઈ દિ નજર્યું ના નજરાય
દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય
દીકરી ને ગાય, દોરે ત્યાં જાય
દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય

– રચના : અવિનાશ વ્યાસ
- સ્વર : લતા મંગેશકર

દાદા હો દીકરી - લોકગીત


દાદા હો દીકરી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી, વાગડમાં મ દેજો રે સૈ
વાગડની વઢીયારણ સાસુ દોહ્યલી રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

દીએ દળાવે મુને, દીએ દળાવે મુને, રાતલડીએ કંતાવે રે સૈ
પાછલે રે પરોઢીએ પાણી મોકલે રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઓશીકે ઈંઢોણી વહુ, ઓશીકે ઈંઢોણી વહુ, પાંગતે સીંચણિયું રે સૈ
સામી તે ઓરડીએ, વહુ તારું બેડલું રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઘડો બુડે નહિ, ઘડો બુડે નહિ, મારું સીંચણિયું નવ પૂગે રે સૈ
ઊગીને આથમિયો દિ કૂવા કાંઠડે રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઊડતા પંખીડા વીરા, ઊડતા પંખીડા વીરા, સંદેશો લઈ જાજો રે સૈ
દાદાને કહેજો કે દીકરી કૂવે પડે રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કહેજો દાદાને રે , કહેજો દાદાને રે , મારી માડીને નવ કહેજો રે સૈ
મારી માડી બિચારી આંશુ સારશે રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કૂવે ન પડજો દીકરી, કૂવે ન પડજો દીકરી, તળાવે નવ પડજો રે સૈ
અંજવાળી તે આઠમનાં આણાં આવશે રે, સૈયો કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

બસ એટલી સમજ - મરીઝ


બસ એટલી સમજ 
બસ એટલી સમજ મને પરવરદિગાર દે,
સુખ જ્યારે જ્યાં મળેબધાના વિચાર દે.

માની લીધું કે પ્રેમની કોઈ દવા નથી,
જીવનના દર્દની તો કોઈ સારવાર દે.

ચાહ્યું બીજું બધું તે ખુદાએ મને દીધું,
એ શું કે તારા માટે ફક્ત ઈન્તજાર દે.

આવીને આંગળીમાં ટકોરા રહી ગયા,
સંકોચ આટલો ન કોઈ બંધ દ્વાર દે.

પીઠામાં મારું માન સતત હાજરીથી છે
મસ્જિદમાં રોજ જાઉં તો કોણ આવકાર દે !

નવરાશ છે હવે જરા સરખામણી કરું,
કેવો હતો અસલ હુંમને એ ચિતાર દે.

તે બાદ માંગ મારી બધીયે સ્વતંત્રતા,
પહેલાં જરાક તારી ઉપર ઈખ્તિયાર દે.

આ નાનાં-નાનાં દર્દ તો થાતાં નથી સહન,
દે એક મહાન દર્દ અને પારાવાર દે.

સૌ પથ્થરોના બોજ તો ઊંચકી લીધા અમે,
અમને નમાવવા હો તો ફૂલોનો ભાર દે.

દુનિયામા કંઇકનો હું કરજદાર છું મરીઝ’,
ચૂકવું બધાનું દેણ જો અલ્લાહ ઉધાર દે.
મરીઝ

હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની - કૃષ્ણ દવે

ચૂંટણી ના ચાબખા

હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની
તમને જરૂર છે ટેકાની ભાઈ મારા,
અમને જરૂર છે કેશની
હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની .

છ મહિના હાલે તો ગંગાજી નાહ્યા, આ વર્ષોની વાર્તાયું મેલો .
સાત પેઢી નિરાતે બેસીને ખાય બસ એટલો જ ભરવો છે થેલો .
દોવા દે ત્યાં લગી જ આરતીયું ઉતરે છે કાળી ડીબાંગ આ ભેસની .
હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની

ફાઈલોના પારેવા ઘુ ઘુ કરે છે હવે ચોકમાં દાણા તો નાખો
ગમ્મે તે કામ કરો અમને ક્યાં વાંધો છે ,આપણાં પચાસ ટકા રાખો .
ચૂલે બળેલ કંઈક ડોશીયું નામ ઉપર આપી દયો એજન્સી ગેસની .
હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની

દેકારા,પડકારા , હોબાળા ,રોજ રોજ વાગે છે નીતનવા ઢોલ
જેને જે સોંપાયો એવો ને એવો અહી અદ્દલ ભજવે છે સૌ રોલ
નાટકની કંપનીયું ઈર્ષા કરે છે હવે આપણે ત્યાં ભજવતા વેશની .
હાલો પથ્થારી ફેરવીએ દેશની

- કૃષ્ણ દવે