એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી,

એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી,

ને ઉપરથી તું સરળતાથી અહીં મળતો નથી.

તું હવે વરસાદ રોકે તો હું સળગાવું ચૂલો,

રોટલો આ છત વગરનાં ઘરમાં શેકાતો નથી.

ફૂંક મારી તું હવાને આટલી દોડાવ ના,

ધૂળ છે કે મ્હેંક એનો ભેદ પરખાતો નથી

એક માણસ ક્યારનો આંસુ લૂછે છે બાંયથી,

આપણાથી તોય ત્યાં રૂમાલ દેવાતો નથી.

ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછયા કરે,

વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી?

ભીતરી આખી સફર પર ચાલવાની છે મઝા,

એકલા બસ આપણે એ ભીડનો રસ્તો નથી.

ગૌરાંગ ઠાકર

(ગઝલ સંગ્રહ ‘‘વહાલ વાવી જોઇએ‘‘)